روش های ارتباطی جایگزین و مکمل (AAC) در چه زمانی کاربرد دارد؟
ممکن است با افرادی مواجه شوید که به واسطه ی آسیب هایی مثل سکته یا ضربه به سر و … مشکلات شدید زبانی و یا صرفا گفتاری پیدا کرده باشند و در موقعیتهای مختلف قادر به راحت ترین نوع ارتباط (کلامی) نباشند.
گاهی گفتاردرمانی برای این افراد کافی نیست و نیاز به استفاده از روش های ارتباطی جایگزین و مکمل یعنی AAC (Augmentative and Alternative Communication ) دارند که به طور موقت یا دائمی در جهت یک ارتباط سریع و موثر و دقیق استفاده می‌شود.
AAC علاوه بر رفع نیاز‌های ارتباطی این افراد، موجب رشد توانایی های زبانی و گفتاریشان می شود.
این ابزار در دو دسته طبقه بندی می شود: با کمک افزار و بدون کمک افزار
افراد متخصص برای طراحی این ابزارها باید مهارت های زبانی، درکی، حرکتی، بینایی، شنوایی و … بیماران را مد نظر قرار دهند. اجرای ارتباط توسط این راهکار به دورههایی از درمان آزمایشی و ارزیابی و آموزش استفاده از آن توسط آسیب شناس گفتار و زبان نیاز دارد.
من یک نقطه‌ی خوب تو مسیر زندگیم پیدا کردم، اون هم جایی که میتونم تکنولوژی رو با توانبخشی ترکیب کنم. اون نقطه همینجاست، توان ایده.